Stanisław Poniatowski

Stanisław Poniatowski urodził się 6 października 1884 roku w Ceranowie, w ówczesnej guberni Siedleckiej, jako syn Franciszka i Anny z Wiedrowskich. Poniatowski ukończył gimnazjum w Warszawie, następnie w latach 1902-1905 studiował mechanikę na warszawskiej Politechnice.  W 1903 roku był więziony przez pewien czas w X Pawilonie Cytadeli z powodu przynależności do tajnej organizacji studenckiej „Zjednoczenie”. W latach 1904-1906 należał do PPS. W wyniku strajku szkolnego przerwał naukę i wyjechał do Zurychu, gdzie studiował antropologię pod kierunkiem R. Martina i archeologię u M. Heierliego. Studia ukończył uzyskując stopień doktora filozofii. Jego rozprawa doktorska Ȕber den Einfluss der Beobachtungsfehler auf die anthropologischen Indices ukazała się w języku polskim pod tytułem O wpływie błędów obserwacyjnych na wskaźniki antropologiczne w Warszawie w 1912 roku. Po powrocie do Polski Stanisław Poniatowski objął stanowisko asystenta w Pracowni Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Znaczenie naukowe projektu

Projekt ma duże znaczenie dla dziedzictwa i kultury narodowej, a także dla historii etnologii. Decyduje o tym przede wszystkim sama postać Stanisława Poniatowskiego, wybitnego etnologa i antropologa, kuratora, a później dyrektora założonej przez siebie Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1917-1934 wykładał etnologię i etnografię w Wolnej Wszechnicy Polskiej, kierował Zakładem Etnologii Instytutu Nauk Antropologicznych i Etnologicznych Towarzystwa Naukowego w Warszawie (1920-1939), którego był członkiem rzeczywistym. Od 1921 roku wydawał razem z prof. Kazimierzem Stołyhwą „Archiwum Nauk Antropologicznych”. Należał także do Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego, od 1935 roku był członkiem rzeczywistym Komisji Antropologicznej, Etnograficznej, Geograficznej i Prehistorycznej Akademii Umiejętności, zaś od 1917 także Cesarskiego Towarzystwa Geograficznego w Petersburgu.