Projekt ma duże znaczenie dla dziedzictwa i kultury narodowej, a także dla historii etnologii. Decyduje o tym przede wszystkim sama postać Stanisława Poniatowskiego, wybitnego etnologa i antropologa, kuratora, a później dyrektora założonej przez siebie Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego.
W latach 1917-1934 wykładał etnologię i etnografię w Wolnej Wszechnicy Polskiej, kierował Zakładem Etnologii Instytutu Nauk Antropologicznych i Etnologicznych Towarzystwa Naukowego w Warszawie (1920-1939), którego był członkiem rzeczywistym. Od 1921 roku wydawał razem z prof. Kazimierzem Stołyhwą „Archiwum Nauk Antropologicznych”. Należał także do Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego, od 1935 roku był członkiem rzeczywistym Komisji Antropologicznej, Etnograficznej, Geograficznej i Prehistorycznej Akademii Umiejętności, zaś od 1917 także Cesarskiego Towarzystwa Geograficznego w Petersburgu. Reprezentował wielokrotnie naukę polską na kongresach naukowych, m.in. w Pradze i Amsterdamie.